Wednesday, October 1, 2008

திவ்யா சாந்தி கதைகள் (பாகம் 1)

திவ்யா சாந்தி கதைகள் (பாகம் 1)

முன் குறிப்பு: இந்த கதை காட்சிகளில் சீரியஸ் ஆன வன்முறைகள் உள்ளன. அதனால் தைரியம் உள்ளவர்கள் மட்டும் படிக்கவும்.

******

உடல. உள்ளமா? கலி கிப்ரான் சொல்கிறார்கள் மனசு தான் முக்கியம்.

தேவதை. வம்சம். அழகு. பைங்கிளி. இவை சில சொற்கள் திவ்யா சாந்தியை நினைவு கூற. இன்றும் கூட மிகவும் அழகாக இருக்கிறார். அவர் நடத்தும் பஜனை கூட்டங்களில் மக்கள் மெய் மறந்து இருப்பது பார்த்தால் தெரிகிறது! நாற்பத்தி நான்கு வயதில் திவ்யா சாந்தி ஆண்டி அற்புதம்.

திவ்யா சாந்திக்கு கூட பிறந்தவர்களில் ஒரு அக்கா, மற்றும் ஒரு தங்கை.

பயன்கள் என்றால் பெரியப்பா பசங்கள் தான். எல்லோரும் இருந்தது பட்டுக்கோட்டை தான். அவர்கள் ஜாதியில் திவ்யா சாந்தியின் அப்பா தான் பெரிய ஆள். வசதி உட்பட. சினிமா தயாரிப்பாளர்கள் எல்லாம் வருவார்கள், பணம் வாங்குவார்கள், திருப்பி கொடுப்பார்கள்.

சிறு வயதில் ராசிக்காக இவளிடம் தான் பணம் கொடுத்து வாங்குவார்கள். படம் வெற்றி. லாபம்.

பன்னிரண்டு வயதில் பெரியவள் ஆனால். ரத்தக்கரை பார்த்து வீட்டில் யாருக்கும் சொல்லவில்லை. துணி துவைக்க வரும் பாட்டி தான் இவளை கூப்பிட்டு கேட்டால். பென்சில் சீவும் பிளேடு கிழித்து விட்டது என்று சொல்லிவிட்டால். மனத்தில் ஒரு குறுகுறுப்பு.

யாரோடும் ஓட்ட அவள் மனது விரும்பவில்லை. அவள் தோழிகள் சொல்லி இருகிறார்கள், ரத்தம் வந்து விட்டால், பெரிய மனுசி. அப்புறம் விளையாட அனுப்ப மாட்டார்கள். பசங்களோடு ஒட்டுதல் கூடாது.

எப்போதும் ஆண்கள் இவளை வாரி அனைத்து எடுத்து வைத்து கொள்வார்கள். வயதுக்கு தகுந்த வளர்ச்சி இல்லை. சிறு பிள்ள போல் இருந்தால். திவ்யா சாந்தியின் அம்மாவும் முதல் மகள் மீது ஒரே ஆசை வைத்து வளர்த்தால். முதல் கலயாணம் தான் பெரிய விஷயம். அந்தஸ்து மாப்பிள்ளை எல்லாம் எல்லோருக்கும் காட்ட வேண்டும்.

அவளுடைய அக்கா வாணி ஐந்து வயது பெரியவள். பிளஸ் டூ முடித்த கையோடு கல்யாணம் செய்து வைக்க முயற்சி. தங்கை தாரணி மூன்று வயது சின்னவள். இப்போது இருப்பது சென்னையில்.

ஆண்கள் மீது ஒரு ஈர்ப்பு அவளுக்கு வந்தது. கனவுகள் காணும் வயசு... பெண்கள் ஆண்கள் பற்றி குசு குசு அன்று பேசுவது அவளுக்கு இன்பமாய் இருந்தது...

மீண்டும் மூன்று மாதம் களித்து உதிரம்... அம்மாவிடம் சொன்னால். கால் பரீட்சை லீவு. ஊர் மெச்ச அக்காவை போல சீர் செய்தார்கள். ஊரில் மிக பெரிய செட்டியார் சடிரத்தில் பெரிய பந்தல் போட்டார்கள். அறுசுவை நடராசன் வந்து சமைத்து குடுத்தார். அறுபத்தி நாலு ஐடங்கள் வாழை இலையில். ஒரு பெரிய கட்டுரை போட வேண்டும் அந்த உணவை பற்றி எழுத. சரபோஜி மன்னரின் சமையில் குறிப்புகள் வைத்திருந்தார் நடராசன். அட்டகாசம்! ஊருக்கே விருந்து. சுமார் பத்தாயிரம் பேர் வந்தார்களாம்!

அப்போதே அவள் அழகு பெட்டகம் ஆக இருந்தாள். எல்லோரும் சொன்னார்கள், அக்காவுக்கு நிச்சயம் செய்யும் போது, இவளுக்கும் ஒரு மாப்பிள்ளை பாருங்க என்று. "சி போங்க..." என்று சொல்லி ஓடினாள். இளம் வயசு. அறியாத வயசு.

உதிரப்போக்கு நிற்க வாரம் ஆனது. அதன் பிறகு தான் கோவில் அழைத்து சென்றார்கள்.

இவள் மனதில் தான் பெரியவள் ஆகிவிட்டோம் என்ற எண்ணம்.

******

பள்ளியில் ஆசிரியர்கள் கன்னத்தை செல்லமாக கிள்ளுவார்கள். இப்போதெல்லாம் பார்த்து சிரித்து செல்கிறார்கள். எட்டாம் வகுப்பு லீடர் அவள். மூஞ்சியை பார்த்து ஆண்களோடு பேச அவளுக்கு முடியவில்லை. பயம்.

அவளுக்கு பெஸ்ட் பிரென்ட் கண்ணன். அவனுடைய அம்மா அவனை கண்ணுசுட்டி என்று அழைப்பாள். இப்போது அவன் பெங்களூரில் மிக பெரிய நிறுவனத்தில் அகவுன்ட்சில் வேலை. திவ்யா சாந்தி பார்த்தல் கூட பேசவில்லை.

அவ்வளவு நன்றாக பேசி பழகியவன். ஒரு முறை "நான் உன்னை காதல் பண்றேன்.." என்று சொன்னான். கேனத்தனமாக பேசினான். இவளுக்கு தூக்கி வரி போட்டது. சினிமாவில் காட்டுவது போல கட்டி பிடித்து ... லைட் ஆப் பண்ணிட்டால்? அவளுடைய நண்பி ஒருத்தி காதல் என்று சொல்லி கட்டி பிடித்தல் குழந்தை ஆகிவிடும் என்று பயம் காட்டி இருந்தால். அம்மா வேற பசங்கள் கையை பிடித்தல் குஞ்சில் சூடு வைப்பேன் என்று மிரட்டிவிட்டாள். நடுங்கியது.

"டே பேசலாம் பழகலாம். தொடாம காதல் பண்ணு ஒக்கே.." என்று சொல்லிவிட்டாள். வேறு சொல்ல அவளுக்கு தெரியவில்லை. இருந்தாலும் அவன் ஒரு முறை திவ்யா சாந்தியின் மார்பை தொட்டு விட்டான். அறியலாம் போல இருந்தது. கோபத்தில் இவள் அவுன்டைய குஞ்சை கில்லி வைத்துவிட்டால். குய்யோ முய்யோ என்று கத்தி ஓடிவிட்டான். பிறகு பேசும் சமயமெல்லாம் தூரம் தள்ளி நின்று தான் பேசுவான். இவளுக்கு பாவமாக இருந்தது. அவளின் பலத்தை நினைத்து ஆனந்தம்.

வாணி அக்காவிற்கு வரன் பங்குனியில் நிச்சயம் ஆனது. பலசரக்கு மொத்த வியாபாரம் சென்னையில். மாப்பிள்ளை கறுப்பாக அழகாக இருந்தார். அவருடைய போடோ ஒன்று வைத்து கொண்டு எக்ஸாம் பற்றி நினைவில்லாமல் இருந்ததை பார்க்க திவ்யா சாந்திக்கு சிரிப்பாக இருந்தது.

எப்படியோ எக்ஸாம் பாஸ் செய்து விட்டாள். கல்யாணம் மொட்டை வெய்யில் மே மாதத்தில் நடந்தது. அவர்கள் வீட்டிலேயே பர்ஸ்ட் நைட். பக்கத்து ரூமில் தன் அம்மாவோடு இவள் தூங்கினால். இரவெல்லாம் ஒரே சத்தம். அது பழைய காலம் வீடு என்பதால், ஒரு ரூமிற்கும் இன்னொன்றிற்கும் ஜன்னல் இருக்கும். ஒரு முறை, வாணி அவள் கணவனோடு உடம்பில் ஒரு போட்டு துணி கூட இல்லாமல் இருந்த சமயம் பார்த்தாள். மனதில் ஒரு பயம். பார்ப்பதற்கு ஒரு சுகம்.... நான் அந்த இடாத்தில் இருந்தால் எப்படி என்று ஒரு எண்ணம்...

******

லீவிற்கு சென்னை குடும்பத்தோடு சென்றாள். இவளை அக்கா வாணியோடு விட்டு விட்டு வந்து விட்டார்கள். வாணி ஒரு நோஞ்சான். சக்தி இல்லாத உடம்பு. இரவெல்லாம் அக்கா அழும் சத்தம் கேட்டது.

இவளின் அழகில் மயங்கிய மச்சான் என்று மிருகம், ஒரு நாள் சிக்குவாள் என்று காத்திருந்தது அதற்கு தான் காத்திருந்ததை போல ஒரு நாள் மாறியது. தனியாக சிக்கினாள்.

அக்காளின் உடல் நிலை மோசமான நிலையில் ஒரு நாள் ஆஸ்பத்திரியில் அட்மிட் ஆக்கினார்கள். அம்மா தான் அலறி அடித்துக் கொண்டு வந்தாள். அப்பா காலை வந்து விட்டு மாலை சென்று விட்டார்.

அம்மா தான் அக்காவோடு தங்கினாள். வீட்டில் தனியாக திவ்யா சாந்தி மட்டும், மச்சனோடு. இரவு கதவு தட்டும் சத்தம். திக் திக் என்று இருந்தது. "என்ன" என்று கேட்டால். "எனக்கு முதுகு பிடிச்சு விடு. வலி" என்றான். மருந்த தடவி தேய்த்து விட்டால். சடாரென்று அவன் இவள் மீது பயந்து... ஒரு மிருகம் ஆடை வேட்டை ஆடியது.. குதறி எடுக்கப்பட்டாள்.

அம்மாவும் இதை பற்றி ஒன்றும் சொல்லவில்லை. தான் செய்த தவறு.. தனியாக விட்டு விட்டேன் என்று அழுதாள். அப்பாவிடம் சொல்லவில்லை. சொன்னால் மானம் போகும். மரியாதையை கெடும் என்று விட்டு விட்டாள். அக்கா இருந்த ஆஸ்பத்திரியில் ஒரு நர்சிடம் சொல்லி, உடம்பு வலிக்கு இன்ஜெக்சன் போட்டார். ஆனால் மனதில் பட்ட காயம்?

இந்த பிரச்சனை மனதில் வாட்டியது. யாரிடமும் சொல்லவில்லை. திவ்யா சாந்திக்கு மச்சானை பார்க்க விருப்பம் இல்லை. யாரும் பிடிக்கவில்லை. ஆண்களை கண்டால் வெறுப்பு...

ஊர் திரும்பினார்கள். அப்பா மட்டும் இவளை தன் பக்கம் அழைத்து தலையை நீவி விட்டார் அடிக்கடி. அவர் கண்களில் சோகம்.

நல்ல வேலை அவள் பிளஸ் டூ முடிக்கும் வரை வேறு ஒன்றும் நடக்கவில்லை.

வாழ்க்கை ஓடியது...

(பாகம் ௨ தொடரும்)

3 comments:

Anonymous said...

Rameshji

Padikkum pothu enakke, kastamaaga iruntathu.

Nandri.

- Shanthi Jaikumar

Athisha said...

ரமேஷ் அடுத்த பாகம் எப்போ போடுவீங்க...

அடுத்த பாகத்த ஆவலுடன் எதிர்பார்க்கிறேன்

Thangavel Manickam said...

ரமேஷ் சார், இன்றுதான் உங்களது ப்ளாக்கினை படிக்க நேர்ந்தது. பட்டுக்கோட்டைப் பெண்ணா சாந்தி ? நானும் பட்டுக்கோட்டைக்காரன் தான். சாந்தியின் கதை படித்தபோது இதயத்தில் முள் குத்திய வலி ஏற்பட்டது. நரகம். பெண்களுக்கு ஏன் தான் இந்த ஆண்கள் இவ்வளவு துன்பத்தைத் தருகிறார்களோ தெரியவில்லை.